Simdi oturup tezimi yazmam lazimken, veyahut da bolume yapacagim konusmayi tamamlamam gerekirken elimde olmadan konsantrasyonumu kaybettim.

Bugun Amerika’da, kalp hastaliklarina karsi farkindaligi arttimak icin ‘Kirmizi giyme gunu’. Biz de sabah Leyla’ya kirmizi elbisesini ve ayakkabisini giydirdik, fotograflarini cektik. Ben de Leyla serefine kirmizi giydim bugun. Arman’in kirmizi herhangi bir kazagi falan olmadigi icin, o da fotografa ‘Sisters by Heart‘ denilen dernegin verdigi kirmizi kalbi tutarak katildi. Sisters by Heart, hipoplastik sol kalp sendromlu bebekleri olan ailelere destek olan bir dernek. Bizim dernekle tanismamiz maalesef biraz gec olmustu. Genelde annelere hamilelikleri esnasinda teshis konuldugunda, herhalde bir sekilde bu dernekle baglantiya geciyorlar, dernek de onlara ‘care package’ denilen, icinde hastanede kalacaginiz zamanlar icin gerekli ne varsa bulabileceginiz, bir nevi manevi destek paketini yolluyor. Bize hamilelikte tam teshis konulmadigi icin, ben de hep iyiyi umdugum icin, hic bu hastalikla ilgili dernekleri arastirmamistim moralim bozulmasin diye. Oyle olunca paket elimize ilk ameliyati atlatip eve dondukten sonra gecmisti. Hatta paketin moral olmasi gerekirken, tekrar hastane gunlerini ve Leyla’nin hastaligini hatirlattigi (!) icin, aksine moralimi bile bozmustu. O tabi benim acayipligim!

Leyla’nin sadece yarim kalbi oldugunu dusunmek cok garip… Cunku, Leyla’ya bakinca kalp hastasi oldugunu anlamak mumkun degil. Yani belki profesyonel biri anlar ama bizim gibi bu konuda egitimi olmayan insanlarin anlamasi zor. Yazin yarasi ortaya cikinca belki, ama simdi kiyafetliyken mumkun degil. Sirf goruntusunun normalligi de degil, o kadar azimli ve gayretli bir cocuk ki, boyle bir seyi hic kondurmazsiniz! Bir yandan da her sey cok normal gibi gorunurken, itiraf etmek istemesem de biliyorum ki ucuncu ameliyatin tarihi giderek yaklasiyor. Bir yandan da o tarih bir o kadar uzak. Her sey ne kadar goreceli! Her sey ne kadar belirsiz! Hepimizin icin oyle tabi, ama bir hastalikla mucadele ederken her seyin ne kadar belirsiz oldugunu unutmak hic mumkun degil… Emin oldugum tek bir sey var; o da var oldugum surece, Leyla’nin hastaligindan dolayi kendini eksik hissetmemesi, hatta aksine, bu kadar badireyi atlattigi icin kendiyle gurur duymasi icin, kendine ve yapabileceklerine inanmasi icin elimden gelen her seyi yapacak oldugum! Benim boncuk gozlu, bir suru sacli, tatli, pamuk kizim ♥