Biliyorum bu aralar cok fazla asure paylasimi yaptim fakat bunu yazmasam olmaz. Eskiden, yani ben daha Istanbul’da yasarken, cogunlukla anneannemin asuresini komsulara ben dagitirdim. Bayilirdim bu dagitma isine. Hic gormedigim tanimadigim bazi komsular, “aman ne kadar buyumussun, genc kiz olmussun” gibi seyler soyledikce, iltifat ettikce mest olurdum 🙂

Asureyi sevmezdim ama yine de komsulardan gelenler icinden birinciyi secmeye, asurenin ustunu suslemeye cok hevesliydim.

Ne olduysa buralara tasindiktan ve sosyal medya bu kadar hayatimiza girdikten sonra oldu. Herkes asure fotografi paylasa paylasa, hic sevmedigim asureyi canim ceker oldu. E bir de artik Leyla var ve bu tip geleneklerimizi bilmesini cok istiyorum. O yuzden bu sene sivadim kollari ve bir heves ilk kez asure pisirdim. Guya 15 kaselik tarife gore yapmistim ama mubarek pek bereketli cikti! Arman zaten sevmiyor, Leyla yese bile ne kadar yiyecek… Okulda bir arkadasim var ama onun disinda verecek kimse yok baska. Ben de komsulardan muhabbetim olanlara vereyim dedim. Cekinmemin nedeni, asurenin cok da bilinen tatlilara benzememesiydi.

Internetten asure gelenegi uzerine bir yazi buldum, benim kullandigim malzemeleri listeledim ne olur ne olmaz belki bir seye alerjileri vardir diye ve bu yazinin ciktisini aldim. Asureyle vermek uzere hazir ettim.

Leyla’ya anlattim, “bak bunlari komsulara dagitacagiz, onlar da cok sevinecek” diye ve ona da is bolumu olarak kagitlari tasima gorevini verdim. Arman da Leyla’nin sagi solu belli olmaz diye bizimle geldi ama arkadaydi. Sag olsun bu fotografi cekmis ani olarak.

Ilk komsuya gittik, Leyla hemen yan cizdi ve kaldirimda babasinin kucaginda durdu. Kapiyi acan komsu aman bir sevindi ki anlatamam. Oyle olunca ben de mahcup oldum; zaten sekerini biraz eksik de koymusum, bir de pek alisik olduklari bir tat degil, sevinecekler sonra hayal kirikligi olacak diye. Bir ozur dilemedigim kaldi! Kadincagiz sahiden cok sevindi ve ben yersiz yere ne kadar endise ettigimi bir kez daha gordum. Cunku, yok “ne alaka” derler mi, yok “bize ne senin tatlindan” derler mi, yok “ay bu kiz da!” derler mi diye kendimi her zamanki gibi strese sokmustum.

Ikinci komsu da cok cok mutlu oldu, yuzu aydinlandi resmen. Ucuncu ve dorduncu komsuyu evde bulamadim, verandalarina biraktim notla birlikte. Aksilik, o siralarda da Leyla tekrar bu ise heveslenmisti ve benimle kapida bekliyordu ama kapiyi acan olmadi…

Sonra ben sitede elimde tepsi dolanirken tabi ki baska insanlarla da karsilastim ve onlara da dagittim asureden, o kadar ilgilendiler ki gormeniz lazimdi! Bu kadar asureyle ne yapacagiz derken, eve donup dolaptan takviye yapmam gerekti. Fakat tum bu olayi iyi planlayamadigim icin (kac kap cikacak, kac komsuya verecegim, her eve kac kase verecegim gibi), asurelerin sadece bir kismi seffaf tek kullanimlik kaplardaydi. Ayrica, asureyi pisirmenin yani sira kaplara esit civiklikta koymanin da bir maharet oldugunu anladim, cunku son kaplar daha az sulu kaldi sanki. Yani diyelim 25 kase ciktiysa, 25’i de dagitilacak guzellikte degildi bana sorarsaniz.

Gittigimiz diger komsuda yine Leyla’yla kapida el eleydik, bu sefer de kocaman bir kopek firlamaz mi? Leyla basladi aglamaya. Yine Arman devreye girdi aldi onu uzaklastirdi. Bu kadincagiz da pek ilgilendi, sordu da sordu. Insanlar icin arastirma yaparken, ben de asurenin Arapca’da on demek oldugu gibi hic bilmedigim seyler ogrenmistim, bildiklerimi anlattim. Sonra baktim ki Instagrama koymus benim asureyi, “bugunun guzel surprizi bu oldu, iste bu asureymis, anlami suymus” diye. Cok sevindim! Ona kabini verirken yan evdeki komsu da disari cikti mi! Aslinda bu kadincagiza iki kase verecekken bir verip, digerini de yan komsuya vermek durumunda kaldim 🙂

Diyecegim o ki, aman bu asure dagitma isi buralarda garip olur mu derken herkes pek memnun oldu! Bir de tarifte dedigi kadar seker kullansaymisim tadi da tam olacakmis. Seneye insallah asureleri Leyla dagitir, ben de buraya fotoğraflarini koyarim. Gerci belki komsular tadini sevmemislerdir, seneye kapiyi acmazlar 🙂